Η συνήθεια της πιπίλας και η εκμύζηση του αντίχειρα είναι μία πολύ συχνή κατάσταση στην παιδική ηλικία. Μερικές φορές μπορεί να είναι και άλλο ή άλλα δάκτυλα του χεριού που απομυζούνται. Όπως και να έχει έχουν την ίδια επίπτωση στην στοματική κοιλότητα με τον αντίχειρα.
Όταν αυτές οι συνήθειες παραμένουν πέραν του τρίτου έτους ηλικίας του παιδιού μπορεί πλέον να δημιουργήσουν μόνιμα ορθοδοντικά προβλήματα. Αν παραμείνουν και πέραν του έκτου έτους ηλικίας του παιδιού, όπου πλέον έχουμε μεικτό φραγμό, δηλαδή και νεογιλά και μόνιμα δόντια, τότε μπορεί να προκληθούν και μόνιμες σκελετικές παραμορφώσεις που απαιτούν πλέον γναθοχειρουργική παρέμβαση για την αποκατάστασή τους.
Η συνήθεια της πιπίλας πρέπει να κόβεται νωρίς, μέχρι το πρώτο έτος ηλικίας του παιδιού. Μέχρι τότε είναι εύκολη η διαδικασία απεξάρτησης. Μόλις περάσουμε στο δεύτερο έτος ηλικίας δυσκολεύουν τα πράγματα, γιατί το παιδί αντιλαμβάνεται περισσότερα και θα προσπαθήσει με κάθε μέσον, θεμιτό και αθέμιτο να σας αναγκάσει να του επιτρέψετε τη συνέχιση.
Στην περίπτωση της πιπίλας, αν δεν την κόψαμε μέχρι το πρώτο έτος, θα πρέπει απλά να οπλιστούμε με περισσότερα νεύρα και υπομονή και να μην ενδώσουμε σε κόλπα και επιχειρήματα του παιδιού για όσο χρονικό διάστημα χρειαστεί. Στην περίπτωση του αντίχειρα ή όποιων άλλων δακτύλων η κατάσταση είναι λίγο διαφορετική. Έτσι, ενώ στην πιπίλα η διαδικασία της εξαφάνισής της είναι εφικτή, στην περίπτωση των δακτύλων δυσκολεύει, γιατί απλούστατα δεν μπορούμε να εξαφανίσουμε τα δάκτυλα του παιδιού. Στην πρώτη περίπτωση λοιπόν δεν υπάρχει το μέσον, στη δεύτερη περίπτωση όμως, όταν δεν επιβλέπουμε το παιδί αυτό μπορεί να συνεχίσει την έξη, αφού έχει ανά πάσα στιγμή διαθέσιμα τα δάκτυλά του. Επίσης, αρκετά συχνά, παιδιά που τους κόβουμε τη συνήθεια της πιπίλας μεταπίπτουν στην έξη των δακτύλων στα κρυφά. Στην περίπτωση λοιπόν που δεν μπορούμε να διακόψουμε στο παιδί την απομύζηση των δακτύλων, με τη βοήθεια του οδοντιάτρου μπορεί να προσαρμοστεί ορθοδοντικό μηχάνημα που εμποδίζει τη δημιουργία του κενού με τα δάκτυλα. Έτσι, δεν υπάρχει πλέον ευχαρίστηση από τη συγκεκριμένη κίνηση και το παιδί σταματάει αυτόματα τη συνήθεια. Το μηχάνημα το φοράει το παιδί για κάποιο χρονικό διάστημα μέχρι να απεξαρτηθεί τελείως και μετά αφαιρείται.
Όταν αυτές οι συνήθειες παραμένουν πέραν του τρίτου έτους ηλικίας του παιδιού μπορεί πλέον να δημιουργήσουν μόνιμα ορθοδοντικά προβλήματα. Αν παραμείνουν και πέραν του έκτου έτους ηλικίας του παιδιού, όπου πλέον έχουμε μεικτό φραγμό, δηλαδή και νεογιλά και μόνιμα δόντια, τότε μπορεί να προκληθούν και μόνιμες σκελετικές παραμορφώσεις που απαιτούν πλέον γναθοχειρουργική παρέμβαση για την αποκατάστασή τους.
Η συνήθεια της πιπίλας πρέπει να κόβεται νωρίς, μέχρι το πρώτο έτος ηλικίας του παιδιού. Μέχρι τότε είναι εύκολη η διαδικασία απεξάρτησης. Μόλις περάσουμε στο δεύτερο έτος ηλικίας δυσκολεύουν τα πράγματα, γιατί το παιδί αντιλαμβάνεται περισσότερα και θα προσπαθήσει με κάθε μέσον, θεμιτό και αθέμιτο να σας αναγκάσει να του επιτρέψετε τη συνέχιση.
Στην περίπτωση της πιπίλας, αν δεν την κόψαμε μέχρι το πρώτο έτος, θα πρέπει απλά να οπλιστούμε με περισσότερα νεύρα και υπομονή και να μην ενδώσουμε σε κόλπα και επιχειρήματα του παιδιού για όσο χρονικό διάστημα χρειαστεί. Στην περίπτωση του αντίχειρα ή όποιων άλλων δακτύλων η κατάσταση είναι λίγο διαφορετική. Έτσι, ενώ στην πιπίλα η διαδικασία της εξαφάνισής της είναι εφικτή, στην περίπτωση των δακτύλων δυσκολεύει, γιατί απλούστατα δεν μπορούμε να εξαφανίσουμε τα δάκτυλα του παιδιού. Στην πρώτη περίπτωση λοιπόν δεν υπάρχει το μέσον, στη δεύτερη περίπτωση όμως, όταν δεν επιβλέπουμε το παιδί αυτό μπορεί να συνεχίσει την έξη, αφού έχει ανά πάσα στιγμή διαθέσιμα τα δάκτυλά του. Επίσης, αρκετά συχνά, παιδιά που τους κόβουμε τη συνήθεια της πιπίλας μεταπίπτουν στην έξη των δακτύλων στα κρυφά. Στην περίπτωση λοιπόν που δεν μπορούμε να διακόψουμε στο παιδί την απομύζηση των δακτύλων, με τη βοήθεια του οδοντιάτρου μπορεί να προσαρμοστεί ορθοδοντικό μηχάνημα που εμποδίζει τη δημιουργία του κενού με τα δάκτυλα. Έτσι, δεν υπάρχει πλέον ευχαρίστηση από τη συγκεκριμένη κίνηση και το παιδί σταματάει αυτόματα τη συνήθεια. Το μηχάνημα το φοράει το παιδί για κάποιο χρονικό διάστημα μέχρι να απεξαρτηθεί τελείως και μετά αφαιρείται.
